Witôjce Lubòtni Drëszë Mòji!
Mést wicy jak piãc lat, prawie co tidzéń, mògła Wa czëtac ne mòje krócëchné gôdczi felietónama zwóné.
Jak Wa wiéta a pamiãtôta czasã bëłë òne do smiéchù, czasã do płakaniô, a pewno czasã Wa téż gwës mëszla:
– Ten cë ni mô wszëtczich doma!
Czasã bëłë òne taczé se, czasã blós w piéck do wsadzeniô – kò papiór na jaczim òne drëkòwóné bëłë bëlno sã pôli. Czasã gwës ë dobré sã trafiłë. Czasã bëłë mądré a czasã tak baro głupé, że jô sóm zadzëwòwóny béł kùliż to w człowiekù ti głëpòtë mòże sedzec.
Czasã béł jem złoslëwi jak pùrtk z piekła, czasã łagòdlëwi jak aniół z nieba. Czasã zajimôł jem sã pòlitologią, fililogią, demagògią, kriminilogią, kaszëbòlogią czë jiną logią. Czasã smiôł jem sã sóm ze se a czasã z Waju.
Kùliż nëch gôdków jô Wama napisôł? Jak wiele móm òbez nen czas naplestóné, namanioné, nałgóné? Mie sã ó to nie pitôjta. Jô leno do dzesãc na pôlcach rechòwac rozmiejã, a nawetka tedë zmilëc sã mògã. Gwës bëło tegò, jak to Kaszëbi gôdają, dosc wiele. Mòże kąsk wicy, mòże kąsk mni.
Wszëtkò w żëcym mô swój pòczątk a kùńc. Czedës mùsz je zaczic, a czedës skùńczëc. Na to mòjé pisanié téż przëszedł czas.
Tec nót je baniã przefreszowac, kąsynk ne szaré kòmórczi, co ne głëpòtë wëmëszliwają, przelëftowac. Jak to młodi pòwiôdają, trzeba mùsk zresetowac, bë dlô nowëch ùdbów plac zrobic.
Niejedny rôd zawòłają:
– Kù reszce Rómk placu w Nordze nie mdze zajimôł.
Jinszima mòże żôl mdze.
Nie mùszita sã jiscëc, z tima pierszima a drëdżima na gwës tam-sam jesz sã spòtkómë. Czej chtos do pisaniô je przënãcony, tegò tak letkò òdnãcëc sã nie dô.
Timczasã pòzdrówk a do ùzdrzeniô.
Norda, 15 rujana 2010
PS. Jak dopiérze béł to slédny felietónk napisóny do Nordë. Kò mòże jesz czedës do Nordë wrócã.
Szkòda