Mùcha

– Bzzzzy, bzzzzy, bzzzzzy – cos bzyknãło mie kòle ùcha. Machnął jem rãką òdnëkiwającé nôpiarti zwãk. Czej sã ùspòkòjiło zgaszëł jem wid, nacygnął na se kòłdrã, zamkł òczë a òdwrócëł na bòk, bë òddac sã w mòc kaszëbsczégò bóżka spikù – Grzeni. Nen ju wnetka miôł mie ùkòlibóné, czej zôs, ną razą głosni jak przódë, ùczuł jem bënë ùcha:
– Bzzzzy, bzzzzy, bzzzzy!
– Të przebrzëdłô mùchò! – zerwôł jem sã z wërów. – Jô cë zatłëkã.
Chwacëł jem gazétã, zwinął jã, a przewrôcając stółczi, zaczął nëkbã za nią pò jizbie. Tam-sam prôł jem tim smiertelnym nôrzãdłã, ale nijak ni mógł ji trafic. Zó to zwrócëł jem wszëtczé statczi a fizmateńtë stojącé na stole ë pòlëcach.
Czësto ną biôtką zmarachòwóny sôdł jem na zberkù łóżka.
– Tu mùszi wzyc co cãżészégò – rozezdrzôł jem sã wkół. – Ha, kòrka mdze nôlepszô!
Czej mùcha sadła na lãpã walnął jem w niã z całi mòcë.
– Hòlãder! – zaklął jem, czej zôs ji sã ùdało mie ùrëchlëc, a z lãpë òstałë le pòtłëkłé, sklóné sztëczczi.
– Bzzzzy, bzzzzy, bzzzzy – mùcha wëlądowała na ékranie zdrzélnika.
– Kùńc z tobą! – zawòłôł jem a rzëcëł w niã kòrką.
Czedë jô ju òdeckł w jizbi wëzdrzało jak pò Szwédach. Stratë bëłë wiôldżé, równak dobëcé jesz wiãkszé. Mùcha zdzinãła. Ji trupa jem nie szukôł – jô béł gwës, że wëparowa òb czas wëbùchù. Kù reszce mógł jem spòkójno spòtkac sã z Grzenią.
Wlôzł jem w wërë, nacygnął na se kòłdrã, a jesz nie sfórtowôł zamknąc òczów, czedë zôs ùczuł jem kòle ùcha no przebrzëdłé bzyczenié.
– Bzzzzy, bzzzzy, bzzzzy! – zabzëczała mùcha.
– Bzzzzy, bzzzzy, bzzzzy! – zabzëczôł jô głosni jak òna.
– Bzzzy, bzzzy, bzzzy – spróbòwa jesz rôz, ale czedë jak pòmión pòwtórzëł jô za nią, bzzzy, bzzzy, bzzzy, na zgłëpia a schòwa sã w mëszą dzurã, dze zjôdł jã stôri pajk.
Jaczi mòrał z ti pòwiôstczi? Wej taczi: chcącë w biôtce dobëc, mùszi ùżëc jistny broni, jak procëmnik.

Norda, 20 zélnika 2010 r.