Zajiscony, Donk, trzimiącë sã za głowã sedzôł w swòjim gabinece. Wtim chtos zaklepôł na dwiérze.
– Chtëż zôs?! – krziknął znerwòwóny.
– To jô – za dwiérzama dało sã czëc cëchi głos: – Brónk.
– Ach jo, to të – wzdichnął Donk. – Në pòj, pòj. Mùszimë w kùńcu pògadac!
– Wiém, wiém. Móm diôbła narobioné – Brónk cãżkò sôdł w zeslu, a zaczął bic sã w piersë.
– Diôbła narobioné to je mało rzekłé. To je kùńc swiata. Kùńc władzë – machnął pają zrezygnowóny premiéra. – Mùszôł të dobëc?
– Tak jakòs wëszło – Brónk sedzôł ze zwiészoną knérą.
– Të doch miôł z Jarekã przegrac, proceńtã, në dwùma, żebë sromòtë nie bëło, ale nié dobëc. Do pùrtka jaczégò! – zaklął Donk.
– A tak dobrze szło, jak natrzasłi jem całą kampaniã gôdôł. Jô mëslôł, że tëli sygnie.
– Jenkù jo! Żlë Jark, zgódno z najim planã, bë wëgrôł më bë mielë czësté sëmienié. Më bë wiedno mòglë rzec: „Jo, më chcemë, le prezydeńta nama przeszkôdzô”. A terôzka co? Wëbùdëjesz të ne autostradë? Dôsz sztudéróm 50% zniżczi na banã? Nalézesz ne miliardë na in vitro? Wëcopôsz najich żôłniérzi z Afganistanu?
– Kò jich to jô mdã mùszôł, jak nôrëchli do kraju sprowadzëc.
– Prôwda, terô òchróna sã nama jak nigdë przëdô – Donk zatrząsł sã na całim cele. – Cëż terô, cëż terô? Za rok wëbòrë do parlameńtu, a bez no twòjé głupé dobëcé naju partiô mdze mia marné szanse władzã ùtrzëmac. A partiô to jô!
– Donkù, wëbaczë, jô doch nie chcôł. – Brónk wezdrzôł na przëjôcela, a pòceszająco rzekł: – Chto jak chto, ale të sã do sejmù dostóniesz.
– Ë tam… Chto wié.
– Żelë nié, to jô cë do mòji kancelarie weznã. Nie jiscë sã, ùzdrzisz fejn mdze. Na jachtã bãdzemë chòdzëlë, na rëbë do Juratë pòjedzemë. Nie bòji sã – Brónk szerok ùsmiéchnął sã do drëcha.
– A òbiecëjesz?
– Jo, Donkù, mòrdo të mòja, òbiecëjã – Brónk pòdniósł dwa pôlce do górë w ùroczësti przësãdze.
Norda, 9 lëpińca 2010 r.