Taczi leżnoscë jô doch ni mógł zmarnowac. Chwacëł jem chùtuszkò za telefón a zazwònił na numer pòdóny na ekranie zdrzélnika.
– Halo, telekróm?
– Witómë w telekrómie.
– Jô bë chcôł wzyc òd waju negò kùchniowégò robòta za 250 złotëch.
– Wzyc wë ni mòżece, ale kùpic wiedno.
– Në jo, jô bë chcôł kùpic.
– A jaczi mòdel was jinteresëje?
– Në kò nen, co béł przed sztócëkã pòkôzywóny.
– Dobrze, ju zapisëjã. Jaczé dodôwczi wë bë do niegò chcelë?
– Dodôwczi?
– Jo, chto kùpi òd naju robòta mùszi do niegò wëbrac dodôwczi.
– Bóg zapłac, jô chcã le negò robòta.
– Dodôwczi są òbòwiązkòwé. Mòże na przëmiôr kùpic dwa superòstré noże za 200 złotëch, talérz na skórczi òd brzadów za 50 złotëch, mòtór za 300 złotëch.
– Czej ju mùszã, tej jô weznã nen talérz na skórczi.
– Ju jem zapisa. A mòtóra wë do negò robòta nie chcece?
– Jaczégò mòtóra?
– Elektricznégò! Negò, co robòta napãdzô.
– To òn nie je z robòtã w kòmplece?
– Nié, mòtór to je dodôwk. To doch je normalné, nié? Tej co, w pòdrëchòwanim to wëzdrzi tak: robòt – 250 złotëch, talérz na skórczi – 50 złotëch, mòtór – 300 złotëch, wësłanié paczétu – 250 złotëch. Razã to mdze, alaże, czësto tónio dzysô wë kùpilë, le 850 złotëch. Ale môce dzysô szczescé! Do te dostóniece za darmôka trzë kilo mączi, dwa litrë mléka a mãdel jôj…
– Mãdel jôj?
– Jo, żebë wë so mòglë òd razu w najim robòce casto na plińce przërëchtowac.
Taczi leżnoscë jô ni mógł zmarnowac. Czej kùriera robòta przëwiózł, më so dwaji ne plńce ùpieklë a ze szmakã zjôdlë. A pòtemù jem mój nowi telekùpisz òdstawił na pòlëcã, dze stoji nieùżiwóny kòle pòkrëtëch pichã a pajiczënama zarosłëch jinëch kùchniowëch sprzãtów w telekrómie kùpionëch.
Norda, 10 séwnik 2010