Całô klasa w szkòle dała so fòtografòwac. Szkólni rozdzelô òbrôzczi i gôdô do knôpów:
– Jak wa sã mdzeta ceszëła, czej wa mdzeta wiôldżi. Czej wa pò pôrã latach ten òbrôzk òbezdrzeta, to wa rzeczeta:
– Zdrzëta le, to je Jan, ten je ju méstrã. Tu je Leòn, ten je ju gbùrã. Tu je Aùgùst, ten je ju żeniałi. Tu je…
Antk sã mòcno meldëje.
– No, Antk, co të chcesz?
– Tu je szkólni, ten ju ùmarł.
***
Nawòżeni, chtëren òd swòji brutczi pôrã mil dalek mieszkôł, w dniu swégò wiesela przëszedł za pòzdze na banhòf. Òd strachù pòsłôł do brutczi depeszã:
„Nie òżeni sã rëchli, jaż jô przińdã”.
***
– Nasz sąsôd to je fałszëwi człowiek!
– Jak to?
– No, w przeszłi tidzéń dôł zawòłac rechcanwalta ë zrobił testament, ale jesz nie ùmarł.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 14, 1937 r.