Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (2)

– Nen pón mie òbrazył, òn rzekł do mie, że jô jem stôrim glëpiszã.
– Të mù mùszisz przebaczëc, bò òn je gwësno slepi. Jinaczi òn bë widzôł, że të jes dopiérze trzëdzesce lat stôri.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 10, 1928 r.

***

Szkólny:
– Czedë matka ce pòsélô do kramarza, abë halac mãdel jôj, a jaja kòsztëją pò 10 groszi, jak wiele pieniądzy òna cë mùszi dac, Józefie?
– Jaja kòsztëją pò 20 groszi.
– Dobrze, niech òne kòsztëją pò 20 groszi. Jak wiele mùszi matka cë dac, abë zapłacëc mãdel jôj?
– Matka mie nie pòsélô pò jaja, bò më mómë sami kùrë.

***

– Jak stôri je twój stark?
– To jô nie wiém, më gò mómë ju barzo długò.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 11, 1928 r.

Ne starnë ùżëwôją kùszków (an. cookies). Przezérając je bez zjinaczi ùstôwù przezérnika dôwôsz zgòdã do jich spamiãtëwaniô.