Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (22)

– Mój nawòżeni widzy mie sã barzo dobrze, blós jegò òczë są trochã môłé.
– Na, òżeni le sã nôprzód, tej të ùzdrzisz jak jegò òczë sã wiôldżé zrobią.

***

Rekrucë przë wòjskù ùczą sã strzélac, ale lëchò trafią. Szarżant przëstąpił do jednégò rekruta, wzął mù karabin z rãczi, cylowôł, wëstrzélił ë téż nie trafił. Òn rzekł:
– Zdrzë le, tak të strzélôsz! Rozmiejesz të?
Ladëje jesz rôz, cylëje ë strzélô zôs fërbi!
– Zdrzë le, tak strzélô twój kamrôt!
Trzecy rôz szarżant miôł szczescé, bò trafił.
– Widzysz, tak żôłnérz mùszi strzelac! – rzekł òn sztolc ë szedł precz.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 1, 1938 r.

***

Gbùr do hańdlôrza:
– Ten kóń, co jô wczerô òd was kùpił, dzys reno zdechł.
Handlôrz:
– Na, to je dzywno. Ù mie òn tak co nie robił.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 2, 1938 r.

Ne starnë ùżëwôją kùszków (an. cookies). Przezérając je bez zjinaczi ùstôwù przezérnika dôwôsz zgòdã do jich spamiãtëwaniô.