Zajiscony, Donk, trzimiącë sã za głowã sedzôł w swòjim gabinece. Wtim chtos zaklepôł na dwiérze.
– Chtëż zôs?! – krziknął znerwòwóny.
– To jô – za dwiérzama dało sã czëc cëchi głos: – Brónk.
– Ach jo, to të – wzdichnął Donk. – Në pòj, pòj. Mùszimë w kùńcu pògadac!
– Wiém, wiém. Móm diôbła narobioné – Brónk cãżkò sôdł w zeslu, a zaczął bic sã w piersë.
– Diôbła narobioné to je mało rzekłé. To je kùńc swiata. Kùńc władzë – machnął pają zrezygnowóny premiéra. – Mùszôł të dobëc?
– Tak jakòs wëszło – Brónk sedzôł ze zwiészoną knérą. Continue reading “Pòwëbòrczé zajiscenié premiéra”