Znajeta tak co: sw. Mikòlôj

Môta wa bëlno bótë wëczëszczoné? Czej jo, tej pòstawta je dzysô (5 gòdnika) na parapet a mdzeta gwës, że sw. Mikòlôj cos wama w nocë (6 gòdnika) do nich wlożi, nielósym wãdżel ë rózgã, a grzécznym co miodnégò. Równak na wiôldżé darënczi nie rechùjta, kò sw. Mikòlôj je biédniészi òd pòstacëji zwóny Gwiôzdorã (ale téż Gwiżdżã, Gwizdorã, Gwiôzdką, Panią Gwiôzdką czë Panëszką), co przëchôdô na wilëją Gòdów (24 gòdnika).

bot
Terôczas dzecë (a starszi téż) nie rozróżniwają sw. Mikòlaja òd Gwiôzdora. Dlô nich to je jedno – chlop w czerwionym òbleczenkù z biôlą brodą, do te jesz jezdzy saniama, jaczé cygną reniferë. Cëż, pòpkùltura dobiwô.
Przódë lat na Kaszëbach sw. Mikòlôj kòjarzony bél przede wszëtczim z… wilkama, chtërnëch bél òpiekùnã, ale téż przed chtërnyma bronil òn lëdzy. Ks. Bernat Zëchta pòdôwô w swòjim słowôrzu (t. III, s. 168), że mikòłôj to je ‘zły duch, fig. zły człowiek’ a mô na se czerwioné òbùcé, a dali sélô do zewiszcza ‘nikòlaj’ (t. III, s. 259-60), co òznacziwô kùlawégò diôbla, chtëren mieszkô w lese.

Mikòlôj je, jistno jak swiãtô Barbara (4 gòdnika) patronã rëbôków (chòc nie wiém, czë terôczas kaszëbsczi rëbôcë mają do niegò jaką tczã). Ks. Zëchta w tomie II swòjégò słowôrza pòdôwô taką żartoblëwą òpòwiesc:

Pewien rybak podcza burzy na morzu modli się:

Swiãti Mikòłaju,
Pòmóż mie do kraju,
Jedną Klarã móm,
Do klôsztoru jã dóm.

A gdy już było blisko kraju, odwrócił się od morza i rzekł chytrze:

Mòrze, mòrze kùsznij mie w rzëc,
Mòja Klara mòże doma bëc.
(Przymorze)

 

Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

GWIÔZDKÒWÉ NÓTË

Jidą Gòdë, tej cos… w klimace „Kaszëbsczich nótów”. Leno braknie òbrôzków 🙁 Mòże chtos bë je domalowôł?

GWIÔZDKÒWÉ NÓTË

To je krótczé, to je dłudżé, to wilëjnô wieczerza.

To są Gwiôzdczi, to są dzôtczi, to sniegòwô je smiota.

Nazôd: Sniegòwô je smiota, Gwiôzdczi, dzôtczi, krótczé, dłudżé, to wilëjnô wieczerza.

To je kùgla, to je danka, to ze żłóbka je grósc sanka.

Nazôd: Grósc je sanka, kùgla, danka, sniegòwô je smiota, Gwiôzdczi, dzôtczi, krótczé, dłudżé, to wilëjnô wieczerza.

To je aniół, to je wół, to je òseł, a to kùm.

Nazôd: Òseł, kùm, aniół, wół, grósc je sanka, kùgla, danka, sniegòwô je smiota, Gwiôzdczi, dzôtczi, krótczé, dłudżé, to wilëjnô wieczerza.

To je Gwiôzdór, to je zwónk, to je miechùlc, a to bómk.

Nazôd: Miechùlc, bómk, Gwiôzdór, zwónk, òseł, kùm, aniół, wół, grósc je sanka, kùgla, danka, sniegòwô je smiota, Gwiôzdczi, dzôtczi, krótczé, dłudżé, to wilëjnô wieczerza.

To je môłé, to je wiôldżé, to na Gòdë są darënczi!

Ne starnë ùżëwôją kùszków (an. cookies). Przezérając je bez zjinaczi ùstôwù przezérnika dôwôsz zgòdã do jich spamiãtëwaniô.