Tag: kawał kaszubski

Môłi Antk:
– Tatkù, jak długò to warô, czej człowiek jidze z Wejrowa do Pùcka?
Tatk:
– Mòże tak trzë gòdzënë.
Antk:
– A jak długò z Pùcka do Wejrowa?
Tatk:
– Nie pëtôj sã tak głupie! Téż trzë gòdzënë.
Antk:
– Jô sã doch głupie nie pitajã! Òd Nowégò Rokù do Gwiôdczi to warô wnet jeden rok, a òd Gwiôzdczi do Nowégò Rokù le jeden tidzéń.

***

W karczmie:
– Jô sã bòjã dodóm jic, bò mòja białka je dzys takô złô.
– A czemùż òna je złô?
– Në, że jô dodóm nie jidã.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 17, 1938 r.

***

Pón, co dôł ùbezpieczëc swòje chëcze:
– Co jô dostónã, panie ajence, czej mòje chëcze sã spôlą pò dzesãc latach?
Ajent:
– Dwadzesca tësący złotëch.
Pón:
– A czej òne sã spôlą pò tidzeniu?
Ajent:
– Trzë lata wiãzeniô.

***

Słëga mô przëniesc panu pieczónkã, ale mù pòstawił psa na stół.
Pón:
– Co to znaczi, że të mie pòstawił na stół psa?
Słëga:
– Wë mie kôzalë, żebë jô Wóm przëniósł pieczónkã, ale ta ju je we psu, bò òn jã zeżarł.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 18, 1938 r.

Chłop:
– Chwała Bògù! Wszëtczé dłudżi móm zapłaconé.
Białka:
– Ach, to je fejn, terôz mòżemë zôs na kredit kùpic.

***

Serżant do rekruta:
– Co to je „teren”?
Rekrut nie wié.
Serżant:
– Taczi òseł! Całi dzéń w nim chòdzy ë nie wié, co to je.
Rekrut:
– Ju wiém, panie serżance! To je pôra bótów.

***

– Chto béł tim jedinym chłopã, chtëren swòji białce pòwiedzôł prôwdã?
– To béł Adóm, bò rzekł do Éwë, że òna je pierszą kòbiétą na swiece, chtërną kòchô.

***

Bògati kùpc:
– Jô panu mòji córczi ni mògã dac, bò pón sã nie znaje na jeszëftach.
Kawaler:
– Czejbë jô sã na jeszëftach nie znôł, tej jô bë pana nie prosył ò rãkã córczi.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 16, 1938 r.

W wiãzeniu rozpòwiôdają so dwaji zbójcowie:
– Jô mùszã jesz trzë lata sedzec.
– A jô le jesz jeden dzéń.
– Cëż të zrobisz, czej òni ce wëpùszczą?
– To jô nie wiém, bò òni mie witro pòwieszą.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 14, 1938 r.

***

– Jô bë cë radzył wzyc so rechcenwalta.
– Ale jô béł ju ù dwùch ë òni mie to samò rzeklë.
– Co?
– Piãcdzesąt złotëch.

***

Môłi Józk:
– Cotkò, pòkażecë mie to pùdło, co wë do nas przënioslë.
– Jô doch żódnégò pùdła nie przëniosła.
– Ale jak wë przëszlë, tatk rzekł: to stôré pùdło je zôs tu.

***

Szkólny:
– Òwca daje nóm wełnã. Ë co sã robi z wełnë?
Wack:
– Z wełnë robi sã, sã…
Szkólny:
– No, z czegò je twój żaczet zrobiony?
Wack:
– Ze stôrëch bùksów òd tatka.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 15, 1938 r.

– Co robi twój òjc.
– Òn je chòri ë leżi w łóżkù.
– Ale jô sã doch pitóm, co òn robi.
– Òn kaszlô.
– Të òsle, cëż òn robi, czej nie chòrëje?
– Tej òn nie kaszlô.
– A cëż òn robi, czej òn w łóżkù nie leżi, nie chòrëje ë nie kaszlô?
– Tej òn je zdrów.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 12, 1938 r.

***

Szkólny:
– Antk, jô cë dóm trzë gòłąbczi a twòjemù òjcu sztërë. Wiele të tej môsz gòłąbków?
Antk:
– Dzewiãc, panie szkólny.
Szkólny:
– Zle, bò trzë i sztërë je sétmë.
Antk:
– Nié, panie szkólny, jô richtich rzekł, bò më doma ju dwa mómë.

***

– Czemùż të tegò knôpa tak bijesz? Nieprzëjacela kòżdi mùszi miłowac!
– To nie je mój nieprzëjacël, to je mój brat!

***

– Tatkù, sto złotëch, je to wiele pieniądzy?
– Mój synkù, to zależi òd tegò, czë jô je zarobiã, abò czë mëmka je wëdô.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 13, 1938 r.

Szkólny pòùczô dzecë ò czasu:
– Jaczi czas mómë terô?
Antk:
– Mój tatk wiedno gôdô, że mómë terô lëchi czas.

***

– Ale człowiecze, të pijesz wódkã jak wòdã.
– Ò nié, tëli wòdë jô bë nie wëpił jak wódczi.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 9, 1938 r.

***

– Czej të mëslisz, że jô cë wierzã, tej të sã milisz. Mùszisz nôprzód głëpszégò nalezc jak jô jem ë tegò të tak letkò nie nalézesz.

***

– Biédny drëchù! Że cë białka ùmarła pò 10 latach małżeństwa, to je òkropné.
– Në jo, to je prôwda, bò jô tak pòmalinkù zaczął sã do ni ju przëzwëczajac.

***

– Jakô je różnica midzë psã ë człowiekã?
– Pies szczekô na nieznajomëch a człowiek na znajomëch.

***

– Czemùż të zerwôł z twòją brutką, chtërna doch je naùczëcelką?
– Jo, przedstawi le so, jô jednégò wieczora nie béł ù ni ë terôz òna żądô òd mòjégò òjca ùsprawiedliwieniô na pismie.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 10, 1938 r.

– Pòkażecë mie jesz rôz tegò psa, chtërnégò jô wczerô òd Was chcôł kùpic, a co je tak òstri na złodzeji?
– Tegò jô ni mògã zrobic, bò gò mie dzys w nocë ùkradlë.

***

Szkólny:
– Na stole sedzą sztërë mùchë. Jedną jô zabijã, wiele òstónie?
Môłi Frank:
– Jedna.
Szkólny:
– Nié, trzë.
Antk:
– Nié, jedna, ta zabitô.

***

Ana do swégò kòchanka:
– Felkù, rzekł të ju tatkòwi, że chcesz sã ze mną òżenic?
– Jo, jô jemù rzekł, że ni mògã bez cebie żëc.
– Ë co tatk pòwiedzôł?
– Kòszta mòjégò pògrzebù chce rôd zapłacyc.

***

Antk:
– Czejbë më tak mielë të pieniądze, co më dwaji przepilë, tej…
Frank:
– Tej më bë mòglë dali pic.

***

– Jakô je różnica midzë sniegã a ùrzãdnikã?
– Ùrzãdnik mùszi reno wstac a sniég leżi przez całi dzéń.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 8, 1938 r.

– Janie, jô ce dzys òstatni rôz proszã òddôj mie mòje pieniądze.
– Chwała Bògù, bò twòje wieczné prosbë mie sã ju sprzikrzëłë.

***

W szkòle je lekcja geògrafii. Na scanie wisy mapa Pòlsczi. Môłi Frank pòdniósł pôlc.
Szkólny:
– Na, Frank, co të chcész?
– Panie szkólny, pò Karpatach łazy mùcha!

***

– Zamknij dwiérze, bò to je zëmno!
– To nic nie pòmòże! Chòc jô dwiérze zamknã, to bùten jednak nie mdze cepli.

***

Szkólny:
– Co òtrzimôsz, czej jabka na pòłowã dzelisz.
– Dwa dzéle.
– A czej kòżdą pòłowã jesz rôz dzelisz?
– Sztërë dzéle.
– Dobrze, a czej kòżdi sztëczk trzecy rôz dzelisz?
– Tej to mdze apfelmùs, panie szkólny.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 5, 1938 r.

Letnik do swòjégò gòspòdarza, chtëren z sëtima swiniama jedze do miasta:
– Mòże pón bë mie wzął mët do miasta?
Gbùr:
– To nie jidze, bò jô móm ju dosc swini na wòzu.

***

– Mie ju pôrã dniów tak ząb bòli, że mogã ògłëpiec.
– Ë czemù të nie jidzesz do dentistë?
– Na drëdżi rok mój syn je za dentistã wëùczony a ten mie pòtemù ząb darmò wërwie.

***

Môłi Józef przëszedł za pòzdze do szkòłë.
Szkólny sã pitô:
– Józkù, czemù të tak pózno przëszedł?
Józef:
– Mój tatk rzekł, że to nigdë nie je za pózno sã czegò naùczëc.

***

Fërszta spòtkôł w lese chłopa z flintą.
– Aha, brace, jô ce doch rôz złapił. Cëż të tu robisz z flintą?
– Ach, panie fërszta, mie tak lëchò jidze ë temù jô sã chcôł zastrzelic. Na szczescé Wë ale przëszlë na richtich czas.

***

– Czedë Wë Waszą białkã pòznelë ë pòkòchelë?
– Ò, tak to nie bëło! Nôprzód jô jã pòkòchôł ë pózni richich pòznôł.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 4, 1938 r.

Môłi Antk:
– Tatkù, co to je wizyta ë wizytacjô?
Tatk:
– Widzysz synkù, to je tak: Czej më jidzemë do cotczi na gòscënã, to je wizyta. A czej cotka przińdze do nas na gòscënã, tej to je wizytacjô.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 2, 1938 r.

***

Jinspektór rewidëje szkòłã ë pitô sã môłégò Antka:
– Pòwiédz mie, mój synkù, wiele je jeden i jeden?
Antk nie wié ë stoji sztël. Szkólny stoji slôdë za jinspektorã ë pòkazëje Antkòwi dwa pôlce. Antk wòłô:
– Panie jinspektorze, pón szkólny chce jic ruten!

***

– Tak ten dóm mô 50 tësący złotëch kòsztowac. Dobrze. Ale dze je chléw?
– Jaczi chléw?
– Dlô òsła, co ten dóm kùpi.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 3, 1938 r.

– Mój nawòżeni widzy mie sã barzo dobrze, blós jegò òczë są trochã môłé.
– Na, òżeni le sã nôprzód, tej të ùzdrzisz jak jegò òczë sã wiôldżé zrobią.

***

Rekrucë przë wòjskù ùczą sã strzélac, ale lëchò trafią. Szarżant przëstąpił do jednégò rekruta, wzął mù karabin z rãczi, cylowôł, wëstrzélił ë téż nie trafił. Òn rzekł:
– Zdrzë le, tak të strzélôsz! Rozmiejesz të?
Ladëje jesz rôz, cylëje ë strzélô zôs fërbi!
– Zdrzë le, tak strzélô twój kamrôt!
Trzecy rôz szarżant miôł szczescé, bò trafił.
– Widzysz, tak żôłnérz mùszi strzelac! – rzekł òn sztolc ë szedł precz.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 1, 1938 r.

***

Gbùr do hańdlôrza:
– Ten kóń, co jô wczerô òd was kùpił, dzys reno zdechł.
Handlôrz:
– Na, to je dzywno. Ù mie òn tak co nie robił.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 2, 1938 r.