Kòl Marcochów czëc je dzysô dzywné napiãcé. Tatk nerwés pôli cygaretã za cygaretą, mëma wcyg wëzérô bez òkno a dzecë zestrachóné òpòcuszkù sedzą na zófie.
– Mést òn ju sedzy ù Piépków – tatk stojącë w dómie òdpôlëł jednégò cygarulca òd drëdżégò, fëst sã zacygnął i wëdmùchnął z gãbë wiôlgą blónã dëmù prosto w pańską jizbã, co baro rozgòrzëło mëmkã.
– Nie palë terôzka! – zaczãła szkalowac na chłopa. – Ni mòżesz të sã piãc minut wstrzëmac. Paradnica wëwietrzonô a të w niã smrodzysz. Continue reading “Kòlãda kòl Marcochów”