Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (26)

– Pòkażecë mie jesz rôz tegò psa, chtërnégò jô wczerô òd Was chcôł kùpic, a co je tak òstri na złodzeji?
– Tegò jô ni mògã zrobic, bò gò mie dzys w nocë ùkradlë.

***

Szkólny:
– Na stole sedzą sztërë mùchë. Jedną jô zabijã, wiele òstónie?
Môłi Frank:
– Jedna.
Szkólny:
– Nié, trzë.
Antk:
– Nié, jedna, ta zabitô.

***

Ana do swégò kòchanka:
– Felkù, rzekł të ju tatkòwi, że chcesz sã ze mną òżenic?
– Jo, jô jemù rzekł, że ni mògã bez cebie żëc.
– Ë co tatk pòwiedzôł?
– Kòszta mòjégò pògrzebù chce rôd zapłacyc.

***

Antk:
– Czejbë më tak mielë të pieniądze, co më dwaji przepilë, tej…
Frank:
– Tej më bë mòglë dali pic.

***

– Jakô je różnica midzë sniegã a ùrzãdnikã?
– Ùrzãdnik mùszi reno wstac a sniég leżi przez całi dzéń.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 8, 1938 r.

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (25)

– Janie, jô ce dzys òstatni rôz proszã òddôj mie mòje pieniądze.
– Chwała Bògù, bò twòje wieczné prosbë mie sã ju sprzikrzëłë.

***

W szkòle je lekcja geògrafii. Na scanie wisy mapa Pòlsczi. Môłi Frank pòdniósł pôlc.
Szkólny:
– Na, Frank, co të chcész?
– Panie szkólny, pò Karpatach łazy mùcha!

***

– Zamknij dwiérze, bò to je zëmno!
– To nic nie pòmòże! Chòc jô dwiérze zamknã, to bùten jednak nie mdze cepli.

***

Szkólny:
– Co òtrzimôsz, czej jabka na pòłowã dzelisz.
Dwa dzéle.
– A czej kòżdą pòłowã jesz rôz dzelisz?
– Sztërë dzéle.
– Dobrze, a czej kòżdi sztëczk trzecy rôz dzelisz?
– Tej to mdze apfelmùs, panie szkólny.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 5, 1938 r.

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (24)

Letnik do swòjégò gòspòdarza, chtëren z sëtima swiniama jedze do miasta:
– Mòże pón bë mie wzął mët do miasta?
Gbùr:
– To nie jidze, bò jô móm ju dosc swini na wòzu.

***

– Mie ju pôrã dniów tak ząb bòli, że mogã ògłëpiec.
– Ë czemù të nie jidzesz do dentistë?
– Na drëdżi rok mój syn je za dentistã wëùczony a ten mie pòtemù ząb darmò wërwie.

***

Môłi Józef przëszedł za pòzdze do szkòłë.
Szkólny sã pitô:
– Józkù, czemù të tak pózno przëszedł?
Józef:
– Mój tatk rzekł, że to nigdë nie je za pózno sã czegò naùczëc.

***

Fërszta spòtkôł w lese chłopa z flintą.
– Aha, brace, jô ce doch rôz złapił. Cëż të tu robisz z flintą?
– Ach, panie fërszta, mie tak lëchò jidze ë temù jô sã chcôł zastrzelic. Na szczescé Wë ale przëszlë na richtich czas.

***

– Czedë Wë Waszą białkã pòznelë ë pòkòchelë?
– Ò, tak to nie bëło! Nôprzód jô jã pòkòchôł ë pózni richich pòznôł.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 4, 1938 r.

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (23)

Môłi Antk:
– Tatkù, co to je wizyta ë wizytacjô?
Tatk:
– Widzysz synkù, to je tak: Czej më jidzemë do cotczi na gòscënã, to je wizyta. A czej cotka przińdze do nas na gòscënã, tej to je wizytacjô.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 2, 1938 r.

***

Jinspektór rewidëje szkòłã ë pitô sã môłégò Antka:
– Pòwiédz mie, mój synkù, wiele je jeden i jeden?
Antk nie wié ë stoji sztël. Szkólny stoji slôdë za jinspektorã ë pòkazëje Antkòwi dwa pôlce. Antk wòłô:
– Panie jinspektorze, pón szkólny chce jic ruten!

***

– Tak ten dóm mô 50 tësący złotëch kòsztowac. Dobrze. Ale dze je chléw?
– Jaczi chléw?
– Dlô òsła, co ten dóm kùpi.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 3, 1938 r.

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (22)

– Mój nawòżeni widzy mie sã barzo dobrze, blós jegò òczë są trochã môłé.
– Na, òżeni le sã nôprzód, tej të ùzdrzisz jak jegò òczë sã wiôldżé zrobią.

***

Rekrucë przë wòjskù ùczą sã strzélac, ale lëchò trafią. Szarżant przëstąpił do jednégò rekruta, wzął mù karabin z rãczi, cylowôł, wëstrzélił ë téż nie trafił. Òn rzekł:
– Zdrzë le, tak të strzélôsz! Rozmiejesz të?
Ladëje jesz rôz, cylëje ë strzélô zôs fërbi!
– Zdrzë le, tak strzélô twój kamrôt!
Trzecy rôz szarżant miôł szczescé, bò trafił.
– Widzysz, tak żôłnérz mùszi strzelac! – rzekł òn sztolc ë szedł precz.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 1, 1938 r.

***

Gbùr do hańdlôrza:
– Ten kóń, co jô wczerô òd was kùpił, dzys reno zdechł.
Handlôrz:
– Na, to je dzywno. Ù mie òn tak co nie robił.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 2, 1938 r.

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (21)

Kùszarsczi jedze na mòtocyklu. Na drodze ùderził w bómã ë skaleczony leżi w rowie.
Przëjachôł aùto, szofer wëskòcził ë pitô sã:
– Jachalë Wë dzys pierszi rôz na mòtocyklu?
– Nié, òstatny rôz.

***

– Nasz sąsôd wiedno chòrëje na gripã.
– A nie wié òn, że wódka je nôlepszé lekarstwò na to?
– To òn wié barzo dobrze. Temù òn téż wiedno je chòri na gripã.

***

Pisôrz:
– Proszã pana direktora ò pòdwiższenié mòji pensji, bò jô sã wczora òżenił.
Direktór:
– Za nieszczeslëwé wëpôdczi nasza fabrika nie òdpòwiôdô.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 21, 1937 r.

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (20)

– Pòżeczë mie proszã 20 złotëch.
– Ale të doch môsz taczi piãkny pierscéń na pôlcu. Sprzedôj gò ë môsz pieniądze.
– To jô ni mògã zrobic, bò pierscéń je pamiątką pò matce.
– Jô téż ni mògã, bò mòje pieniądze są pamiątką pò òjcu.

***

Władk:
– Doktór zakôzôł mòji białce gòtowac.
Wacek:
– Je òna chòrô?
Władek:
– Òna nié, ale jô.

***

Môłô Frania chwôli sã przed Agatą:
– Mòją matkã malowôł wiôldżi malôrz.
Na to Agata òdpòwiôdô:
– To nie je nic. Mòja matka tegò nie pòtrzebùje, bò ùmieje sama sã malowac.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 20, 1937 r.

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (19)

Antk przëszedł eleganckò ùbróni do karczmë. Jegò kòledze pitalë sã:
– Na nu, Antk, cëż sã stało, że të so tak wëstrojił?
– Jô zarobił 100 złotëch.
– W jaczi spòsób?
– Jô sã z jednim bògatim panã wiatowôł, że przez 8 dni nie mdã jôdł a przez 8 nocy nie mdã spôł.
– Ë w jaczi spòsób të wëgrôł?
– Barzo letkò, bò jô spôł we dniu ë jôdł w nocë.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 18, 1937 r.

***

Sãdza do swiôdka:
– Wë widzelë, jak òskarżony ë jegò białka sã bilë? Jaczé wrażenié Wë mielë?
Swiôdk:
– Że sã nigdë na swiece nie òżeniã, Panie sãdzo.

***

Tatk:
– Të lorbase, dożdżele, jô ce naùczã mòją córkã kùszkac.
Kawaler:
– To nie je pòtrzebné, bò Wasza córka mie ju to naùczëła.

***

– Jes të z Aną zarãczony?
– Nié.
– Ë czemùż nié?
– Jô sã z nią òżenił.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 19, 1937 r.

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (18)

Môłô Grétka:
– Cotkò, zamknijce chùtkò òczë!
– Do czegò, mòje dzeckò?
– No, tatk rzekł, że kùpi sobie nowi dom, czej cotka òczë zamknie.

***

W sądze:
– Czë òskarżony béł ju czedë kôróny?
– Jo, ale to ju je 15 lat.
– Ë òd tegò czasu?
– Ani jeden rôz.
– To ładnie. A co òskarżony robił w tëch 15 latach?
– Jô sedzôł we wiãzeniu.

***

Nowòżeni do môłégò brata swòji brutczi:
– No, Władkù, co të pòwiész na to, że cë zabierzã twòją sostrã?
Władek:
– Chwała Bògù!

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 17, 1937 r.

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (17)

Białka w nocë:
– Tatkù òbùdzë sã. Tu je mësz w jizbie.
Chłop:
– Dôj mie pòkù. Jô doch nie jem kòt!

***

Sãdza do swiôdka:
– Ti dwaji chłopi bilë sã w karczmie stółkama. Ni mòglë Wë przë tim co zrobic?
Swiôdk:
– Jô téż chcôł, ale tã nie bëło wicy stółków.

***

Szkólni:
– Zdrzëta tu na landkôrtã! To je Wisła ë tu òna płinie w mòrze. Dze je ale zródło?
Agùst rozmëslôł długò ë rzekł:
– Na drëdżim kùńcu, panie szkólni!

***

Nawòżeni do brutczi:
– Jem jô téż pò prôwdze ten pierszi, chtërnégò të w remionach trzimôsz?
Brutka:
– Ale jo! Wa chłopi wszëtcë wiedno to samò pitôta.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 15, 1937 r.

Ne starnë ùżëwôją kùszków (an. cookies). Przezérając je bez zjinaczi ùstôwù przezérnika dôwôsz zgòdã do jich spamiãtëwaniô.