Sãdzy:
– Wë jesce zaskarżony, że Wë bilë swiôdkòwi za ùchò.
Zaskarżony:
– To nie je prôwda. Jô mù nic nie zrobił.
Swiôdk:
– To je łża! Òn mie dôł dichtich zôùsznicã.
Zaskarżony:
– Bãdzë cëchò! Abò jô cë dóm jesz jednã a ta bãdze mòcniészô jak pierszô.
***
Tatk wëbił swégò sëna dichtich. Tedë rzekł knôp do matczi:
– To je barzo lëchi człowiek! Ni mògła të sã òżenic z lepszim chłopã?
***
– Czemù të pòłożił temù psu szpégel w miskã?
– Czedë jô mù dôł gnôt, tej òn mësli, że òn dostôł dwa.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 17, 1928 r.