Smiecë na swiece

Zdrzijta jak brëdno na naju planéce,
Dze bë nie wezdrzôł – tam leżą smiecë!
Niejedny rzeką: – To brëdzą krôsniãta,
A razã z nima ne z piekła diôblãta.

Jô Wama pòwiém: – Tak je na swiece:
To nóm sã nie chce wërzucëc na smiece
Papiórka pò bómkù, plastikòwi bùdle…
Kò to je za drãdżé! Kò to je za trudné!

Ni ma co gadac – to nama sã nie chce,
Sprzątac wkół sebie, na wsë czë w miesce.
Kò më do tegò jesmë za zgniéłi,
Bë sã za smiecã do zemi schilëc.

Ze zemi pòdniesc papiórczi a bùdle
Je to tak drãgò? Je to tak trudno?
Czej sami mdzemë wkół sebie sprzątelë
Mdzemë na czësti planéce doch żëlë.

Ne starnë ùżëwôją kùszków (an. cookies). Przezérając je bez zjinaczi ùstôwù przezérnika dôwôsz zgòdã do jich spamiãtëwaniô.