Pôrã dniów nazôd dostôl jem òd Grégòra Szczepôniôka egzemplér cządnika „Czerwony Karzeł”, w jaczim ùkôzôl sã mój tekst na témã kaszëbsczich krëjamnëch pòstacëjów. Krócëchno òpisôl jem naj’ kaszëbsczi swiat dëchów, pùrtków, krôsniãtów, stolemów, swiat czarowniców, farmazynów ë czôrnoksãżników. Dokôz nen pisôl jem z nôdzeją, że ne naju pòstacëje mdą wicy wëzwëskóné w lëteraturze (równo w jaczim jãzëkù pisóny). Artikel je téż zapòwiescą „Kaszubskiego bestiariusza”, jaczi wespół z Grégòrã J. Schramke w 2017 rokù chcemë dac do smarë. Kò nick wicy ju ò „Bestiariuszu” nie napiszã ani téż nie mdã nick òbiecywôl, kò to mòże jaczi zli co lëchégò narobic…
„Czerwony Karzeł” wëdôwóny je bez Gduńsczi Klub Fantasticzi (Gdański Klub Fantastyki). Òbklôdkã a céchùnczi zrëchowala Paùlëna Slëwa. Tuwò pòwrózk na starnã, dze mòże nalezc spisënk archiwalnëch numrów pismiona.
Niżi sztëczk artikla:
