Ksądz Bernat Sëchta tak pisze w swòjim Słowôrzu (tom VI, s. 27):
ùrënamële – zapasy między pasterzami graniczących ze sobą wsi. Jic na ùrënamële. Warblôcë ‘pasterze z Werblini’ spiéwają na widok gniéżdżewsczich ‘pasterzy z Gnieżdżewa’: Na ùrënamële gniéżdżewsczi na grzãdze. Odm.: ùrënamùle, ùrënamele, ùrunãble (Puckie).
Ò biôtkach pasterzi czuł jem òd mòjégò tatka Jana, jaczi za młodëch lat mieszkôł w Parszkòwie (starzińskô parafiô). Òpòwiôdôł, że za knôpa, a bëło to w 50. latach, òn ë jegò kòlédzë, tłëklë sã z knôpama ze Strzelna. Nôprzód wòłalë jedni do drëdżich hùrënamele!, pòtemù sã wëzywalë òd wszelejaczich… a tej to ju szło na piscë a czije. Jak më bë to dzysô pòzwalë? Kò pewno z pòlska – ustawka.
Hùrënamële, czë téż hùrënamle czekawò òpisôł Józef Cenôwa w niewëdóny pòwiescë pt. Marcin i jego czasy. Aùtorstwa Cenôwë je téż zbiérk òpòwiôdaniów, òpùblikòwónëch w 1982 rokù pt. Urënamle: powiôstczi z komudnëch lat. Kò z tegò co pamiãtajã hùrëmale z jednégò z òpòwiôdaniów tikałë sã czasów biôtków z krziżôkama (czej jem sã zmilëł, tej mie pòprawita).
Znajeta tak co jak hùrënamële? Czëła wa ò tim? Mòże stark czë òjc wama òpòwiôdôł, abò Wa sami sã tłëkła? Żlë jo – piszta w kòmeńtérach abò dôjta mie znac na jiny ôrt 🙂
PS. Hewò òbkłôdka ksążczi J. Cenôwë:
i pierszô strona òpòwiôdaniô:
Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Wejle, jô to móm nôprzód widzoné w titlu pòwiôstczi Józefa Cenôwë w jaczis stôri żôłti ksążce. A tej jô le czuł to, co Të môsz napisóné.
Jô téż móm czëtóné w jinternece ò rusczim zwëkù “stenka na stenku” – scana na scanã, że dwa karna na se szłë i sã tłëkłë. Mòże to je co szlachùjącégò w drëdżich słowiańsczich kùlturach.