belok – Page 23 – Bëlôk – czôrno na biôłim

grom. 13, 2013grom. 13, 2013

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (7)

– Czemù nasz nowi doktór tak biegô?
– Òn mô przińc do chòrégò a mô strach, żebë ten nie ùzdrowiôł, nim òn przińdze.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 18, 1928 r.

***

Jeden pón szedł na jachtã a trafił knôpa, co krowë pasł. Òn gò sã pitôł:
– Knôpie, nie widzôł të tu tegò zajca biegającë?
– Jo – òdrzekł knôp.
– A czedë to bëło?
– To bëło łoni przed żniwama.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 3, 1929 r.

***

– Wierzë mie, to dô psów, co są mądrzészé jak jich panowie.
– Jô wiém, jô sóm móm taczégò.

***

– Jô dostôł za centner wãgli trzë miesące wiãzeniô.
– Wãgle pòdrożałë. Łoni jô dostôł za centner le dwa miesące.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 4, 1929 r.

grom. 12, 2013grom. 12, 2013

Sãdzy:
– Wë jesce zaskarżony, że Wë bilë swiôdkòwi za ùchò.
Zaskarżony:
– To nie je prôwda. Jô mù nic nie zrobił.
Swiôdk:
– To je łża! Òn mie dôł dichtich zôùsznicã.
Zaskarżony:
– Bãdzë cëchò! Abò jô cë dóm jesz jednã a ta bãdze mòcniészô jak pierszô.

***

Tatk wëbił swégò sëna dichtich. Tedë rzekł knôp do matczi:
– To je barzo lëchi człowiek! Ni mògła të sã òżenic z lepszim chłopã?

***

– Czemù të pòłożił temù psu szpégel w miskã?
– Czedë jô mù dôł gnôt, tej òn mësli, że òn dostôł dwa.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 17, 1928 r.

grom. 11, 2013grom. 11, 2013

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (5)

Tatk òbsztrôfòwôł swégò sëna kijã a rzekł:
– Wierzë mie, knôpie, to mie bòli wicy niż cebie, czedë jô ce mùszã òbsztrôfòwac.
Syn òdpòwiedzôł płaczącë:
– Ale nié na tim samim môlu jak mie!

***

Cotka:
– Terôz të mùszisz legnąc w łóżkò, Pawle. Zdrzë le, jô jem wiele starszô niż të a chòdzã wiedno z kùrama spac.
Paweł:
– Ale, cotkò, jakùż të mòżesz wëlezc na grzãdã?

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 15, 1928 r.

grom. 10, 2013grom. 11, 2013

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (4)

Pón jachôł przez wies i zatrzimôł, abë sã pëtac knôpa ò drogã do miasta. Knôp to nie wiedzôł a pón jachôł dali. Pò jaczim czasu òn czuł, że co za nim wrzeszczało. Òn sã òbezdrzôł i widzôł białkã w tële biegającë i rãką cziwającë. Pón zatrzimôł i czekôł, jaż białka nadeszła. Òna sã pitała:
– Czë Wë jesce ten pón, co sã pitôł mégò sëna ò drogã?
– Jo, ten jô jem.
– Mój syn mie to pòwiedzôł, ale jô to téż nie wiém.

***

Piekôrz pòdarowôł kùch dzeckù, co z matką przëszło w jegò lôdã. Matka chcała, żebë dzeckò sã pòdzãkòwało, a rzekła do niegò:
– Jakùż të rzeczesz?
– Jesz jeden! – rzekło dzeckò.

***

Pierszi knôp:
– Jô wiém, ò chtërny gòdzënie jô sã narodzył.
Drëdżi knôp:
– A czedë to bëło?
Pierszi knôp:
– Ò trzecy w nocë.
Drëdżi knôp:
– To je łża, ò ti gòdzënie twòja matka spi!
Pierszi knôp:
– To je prôwda, ale jô jã zbùdzył a rzekł do ni, że jô chcã bëc ùrodzony.

***

Tatk:
– Szkólni mie pòwiedzôł, że të jes tim nôzgniélszim w szkòle.
Syn:
– Nié, tatkù, tim nôzgniélszim je szkólni, bò czej më piszemë, tej òn sedzy przë tim a nic nie robi.

***

– Mój pies sã starzeje.
– Jakùż?
– Òn ju nie wëje wicy, czej mòja białka spiéwô.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 14, 1928 r.

grom. 9, 2013grom. 11, 2013

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (3)

Strëch:
– Proszã, abë pón mie dôł chòc sztëczk chleba, jô móm wiôldżi głód.
Pón:
– Ale czej të môsz taczi głód, czemùż të nie robisz?
Strëch:
– Czej bë jô robił, tej bë jô le dostôł wicy głodu.

***

Gòsc:
– Cëż Wë mëslice, panie? Wë mie doch pisalë, że jizbë we Waszim hòtelu kòsztëją trzë i piãc złotëch, a terôz Wë żądôce òsem.
Hòtelësta:
– A co? Trzë i piãc, to je doch òsem!

***

Knôp z miasta widzôł na wsë pierszi rôz, jak gbùrka doji krowã. Tej òn wrzeszczôł:
– Mëmkò, tamta białka mùszi bëc barzo głupô, czemù òna nie wëcygnãła tropczi, tedë bë doch przeszło wiele wicy mléka.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 12, 1928 r.

grom. 8, 2013grom. 11, 2013

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (2)

– Nen pón mie òbrazył, òn rzekł do mie, że jô jem stôrim glëpiszã.
– Të mù mùszisz przebaczëc, bò òn je gwësno slepi. Jinaczi òn bë widzôł, że të jes dopiérze trzëdzesce lat stôri.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 10, 1928 r.

***

Szkólny:
– Czedë matka ce pòsélô do kramarza, abë halac mãdel jôj, a jaja kòsztëją pò 10 groszi, jak wiele pieniądzy òna cë mùszi dac, Józefie?
– Jaja kòsztëją pò 20 groszi.
– Dobrze, niech òne kòsztëją pò 20 groszi. Jak wiele mùszi matka cë dac, abë zapłacëc mãdel jôj?
– Matka mie nie pòsélô pò jaja, bò më mómë sami kùrë.

***

– Jak stôri je twój stark?
– To jô nie wiém, më gò mómë ju barzo długò.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 11, 1928 r.

grom. 7, 2013grom. 11, 2013

Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (1)

– Kùpice tegò kònia, panie. Czedë Wë gò zaprzëżecë ò piąti a pòjedzece, tej Wë bądzece ò òsmi w Kartuzach.
– Ale panie, czemùż jô móm bëc ò ósmi w Kartuzach?

***

– Wë pijece za wiele kòrnusu, to Wóm bãdze szkòdzëło.
– Nié, panie, to nie je tak zle. Jô pijã kòrnusu ju òd dwadzestégò lata a jem terôz sédmëdzesąt lat stôri.
– Ale czej bë Wë nie pilë, te bë Wë bëlë gwësno ju òsmëdzesąt lat stôri.

***

Szkólni:
– Czemùż krowa mô rodżi, Janie?
Jón:
– Żebë mój tatk mógł robic różczi.

Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 8, 1928 r.

stë. 31, 2013stë. 31, 2013

Czechòwie na Hélu

Na starnie czesczi telewizje òbezdrzita czekawi film ò Hélsczim Półòstrowie. W filmie wëstãpùją m.jin.: Henrik Lessnaua – rogòwnik, Juliusz Struck – szkùtnik, kapela Manijôcë a… hélsczé zelińtë.