Tatk òbsztrôfòwôł swégò sëna kijã a rzekł:
– Wierzë mie, knôpie, to mie bòli wicy niż cebie, czedë jô ce mùszã òbsztrôfòwac.
Syn òdpòwiedzôł płaczącë:
– Ale nié na tim samim môlu jak mie!
***
Cotka:
– Terôz të mùszisz legnąc w łóżkò, Pawle. Zdrzë le, jô jem wiele starszô niż të a chòdzã wiedno z kùrama spac.
Paweł:
– Ale, cotkò, jakùż të mòżesz wëlezc na grzãdã?
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 15, 1928 r.