KRÒ: Wieselné Nótë

WIESELNÉ NÓTË

To są wrëje, to je bòcón, to ò zdënkù kòzlinka.
To są gòsce, to są bùdle, to òznôczô pòltera.

Ref. Òznôczô pòltera, gòsce, bùdle, wrëje, bòcón, to ò zdënkù kòzlinka.

To je brutka, to je bëniel, òna pësznô a òn brzëdôl.

Ref. Pësznô, brzëdôl, brutka, bëniel, òznôczô pòltera, gòsce, bùdle, wrëje, bòcón, to ò zdënkù kòzlinka.

To je kòscół, to je zwón, to je wôłtôrz a to ksądz.

Ref. Wôłtôrz, ksądz, kòscół, zwón, pësznô, brzëdôl, brutka, bëniel, òznôczô pòltera, gòsce, bùdle, wrëje, bòcón, to ò zdënkù kòzlinka.

To je rãka, co sã trzëse, to na pôlce dżi-pi-esë.

Ref. Dżi-pi-esë, rãka trzëse, wôłtôrz, ksądz, kòscół, zwón, pësznô, brzëdôl, brutka, bëniel, òznôczô pòltera, gòsce, bùdle, wrëje, bòcón, to ò zdënkù kòzlinka.

To są kwiatë, to są kôrtczi, to są kùsë a to dëtczi.

Ref. Kùsë, dëtczi, kwiatë, kôrtczi, dżi-pi-esë, rãka trzëse, wôłtôrz, ksądz, kòscół, zwón, pësznô, brzëdôl, brutka, bëniel, òznôczô pòltera, gòsce, bùdle, wrëje, bòcón, to ò zdënkù kòzlinka.

To je sãkôcz, to je kawa, to są maszczi a to brawa.

Ref. Maszczi, brawa, sãkôcz, kawa, kùsë, dëtczi, kwiatë, kôrtczi, dżi-pi-esë, rãka trzëse, wôłtôrz, ksądz, kòscół, zwón, pësznô, brzëdôl, brutka, bëniel, òznôczô pòltera, gòsce, bùdle, wrëje, bòcón, to ò zdënkù kòzlinka.

To są tuńce, to je sznaps, to je wino, a to kac.

Ref. Wino, kac, tuńce, sznaps, maszczi, brawa, sãkôcz, kawa, kùsë, dëtczi, kwiatë, kôrtczi, dżi-pi-esë, rãka trzëse, wôłtôrz, ksądz, kòscół, zwón, pësznô, brzëdôl, brutka, bëniel, òznôczô pòltera, gòsce, bùdle, wrëje, bòcón, to ò zdënkù kòzlinka.

To je toast: Chcemë le! Zdrowié Młodëch wëpijmë!

PS. To je różk a to je czich! Białka chãtnô a Chłop spi!

wrëje – zaloty, randka;  zdënk – ślub; kòzlinka – żartobliwa piosnka; bùdle – butelki; pòlter (pòlterabend) – zwyczaj tłuczenia szkła na progu domu panny młodej dzień przed weselem; brutka – panna; bëniel – kawaler; pësznô – piękna; brzëdôl – brzydal; wôłtôrz – ołtarz; rãka trzëse – ręka się trzęsie; dżi-pi-esë – tu: obrączki; kùsë – pocałunki; dëtczi – pieniądze; maszczi – zwyczaj weselny: baba z dziadem wygłaszają żartobliwą orację dla młodych i składają im życzenia; chcemë le – skrót od zachęty do wzniesienia toastu: Chcemë le so wëpic!; różk – rogowa tabakiera, symbol dojrzałości męskiej; białka – kobieta, żona; chłop – mężczyzna, mąż.

N Ô G R A N I É
(wëkònanié: KRÒ – Kaszëbsczi Rock Òbrzãdowi)

BÔCZËNK 1!
Sztrofkã slédną: To je różk… spiéwómë sami bez mùzyczi, czësto òpòcuszkù. Cziiiii!

BÔCZËNK 2!
W teksce móże zmieniwac slówka, np. to wieselnô kòzlinka, òna piãknô, to je baùmkùch

BÔCZËNK 3!
Jiustracjã a tekst Wieselnëch Nótów, jak so na tim dëtków nie chce zarabiac, móże scygac a wëkòrzëstëwac czësto DARMÔK!
A jak so chce zarabiac, tej proszã ò kòntakt. Dogôdómë so 🙂

Kaszëbi z Detroit

KASZËBI Z CHÓRU
dzél 1

Hewò nôleżnicë Chóru: Tony Abram, Tóna Lipka, Jan Klebba, Jan Schloss, Gust Bójka, Jan Kreża, Tóna Megga, Òłen Kłes. Gwës ti razã czasã pijelë piwò òd Żindë, zażiwelë tobakã òd Gòjczi, pôlëlë cygaretë òd Wòlffa, kùpiwelë żelôzné wôrë kòl Lemczi, czëtiwelë jistné gazétë – „Dziennik Polski” a „Jackowianina”. Jo, jo, to są ju lata, jak ti drëchòwie wespół spiéwelë…

Zéńdzenié z Kaszëbama z Chóru zaczãło sã òd kserówków z trzema kaszëbsczima tekstama, jaczé bëłë zataconé westrzód rozmajitëch papiorów ze spôdkòwiznë sp. prof. Jerzégò Trédra. Do wejrowsczégò mùzeùm przekôzała je jegò białka Gertruda – zó co dlô Ni w nym môlu stolemné Bóg Zapłac! Jo, nibë nick òsoblëwégò, kò Profesór, jakno mòwòùczałi, taczich smaczków miôł pòzebróné baro wiele, równak bëło w nëch tekstach cos, co rôczëło do badérsczi wanodżi… Hen, hen, dalek, jaż za òcean, do amerikańsczégò Detroit.
Kò prawie w nym miesce òd gòdnika 1924 r. parafiô sw. Jaceka wëdôwała gazétã „Nowiny Parafialne”. Szesc lat pózni dosta òna nowi titel: „Jackowianin”. Tekstë pùblikòwóné w nym miesãcznikù bëłë pò pòlskù, anielskù ë… w majewim numrze z 1932 r. pòjawił sã téż tekst pò kaszëbskù zatitlowóny z pòlska: Do Braci Kaszubów. Dali to ju szło w naju gôdce (w fòneticznym zapisu), a tam-sam je na kaszëbizna òbònionô anielsczima czë niemiecczima słówkama. Aùtór, pòdpisóny przezwëstkã Kaszeba, òpisëje, jak to Kaszëbi z parafie sw. Wòjcecha, zrzeszony w Bractwie Kaszëbsczich Ricerzi sw. Jaceka, zakłôdelë nową parafiã:

Do Braci Kaszubów
Pisze Kaszëba z Chóru Parafialnégò

Kòchany Braca Kaszëbi,

Dzys to je wiôldżé swiãto w tej naszej parafiji, a w tim naszim kòscelnym cajtungù ò wszësczim je òpisóné, tak jô sobie tak pòmëslôł, żebë to dobrze bëło ò tëch naszich Kaszëbach co napisac, bò òni bëlë jedny òd tëch pierszich, co to ò tim naszim kòscele naprzód pòmëslelë. Jo, jo, dzys to je prôwdzëwé Kaszëbsczé swiãto. Swiãti Jack, jak wszëscë wiedzą, béł prawdzëwim Kaszëbą.
Tera jô chcã wama òpisac, jak to sã stało, że ta nasza parafia przëbrała sobie Swiãtégò Jacka jakò Patrona, i jak òna bëła nôprzód założona. A to sã wszëtkò tak stało.
W jednã niedzelã dwadzesce piãc lat temù żódnëch Kaszëbów nie bëło na niszpòrach w kòscele Swiãtégò Wòjcecha. Niebòszczëk Ksądz Muller nie wiedzôł, co to sã stało, że tam nie bëło żódnëch lëdzy w kòscele, bò le blós Kaszëbi chòdzëlë na niszpòrë w niedzelã. Na drëdżi dzéń òn sã dowiedzôł, że wszëscë Kaszëbi bëlë na mityngu gdzes tam na Grandy śtryce i zakłôdalë nową parafiã. Ta nowô parafia miała bëc Kaszëbską i miała miec Kaszëbsczégò Probòszcza. Ten òni wëbralë sobie Ksãdza Sajecczégò, ale ten niebòrôk jima ùmarł.
Òni naprzód nazwalë tã nową parafiã: „Parafia Ricerzi Kaszëbsczich Pòd Òpieką Swiãtégò Jacka”, ale że to miono bëło përznã za dłudżé, a Anglicë bë ni mòglë tegò przeczëtac, tak òni to zrobilë tak w krótkòscë „Parafia Swiãtégò Jacka”. Në, a tak téż òstała jaż do dzysészégò dnia.
Wiele òd tëch stôrëch Kaszëbów to terô ju nie żëje, a ti, co tu są miãdzë nama, to jesz są dosc szmidëch. Tu jesz doch je ten stôri Krëża, co to z tëma kòniama i kareczą na wiesoła albò na pògrzebë jezdzył. Òn je w kòscele każdi dzéń, a wëzdrzi jesz jak młodi kawaler. Tej tu je jesz ten stôri Abram, co to z tim czijã w kòscele prowadzy te procesje albò Ksãdza w niedzelã. Kò ten jesz wëzdrzi, jakbë òn nigdë ni miôł ùmierac. A ten Klebba, co to mieszkô na Palmer śtryce, kò ten tak wëzdrzi jesz jak jakô panna. Òn jesz je, jak to rzeką, dobri do tańca i do różańca.
Tu jich je jesz wiele wiãcy, a wszëscë zażiwają tobakã jak szwernót, ale jô ni mògã wiãcy ò nich pisac, jaż mòże drëdżi rôz, bò jô ni móm placu wiãcy do pisania.
Le blós nie zabãdzeta a wszëscë Kaszëbi niech przińdą dzys wieczór do tegò Domù Pòlsczégò, tam na Forest śtryce, a tej më sobie mòżema wiãcy òpòwiedzec ò tëch stôrëch czasach.
Në tej, gud baj, jaż do dzys wieczora.

Kaszeba
„Jackowianin”, môj 1932 r.

W tekstach z pózniészëch lat, naj’ Kaszeba z Chóru, rôczi do kòscoła na Krysmus (kasz. Gòdë), a czãsto wspòminô swòjëch drëchów Chórzistów:

Continue reading “Kaszëbi z Detroit”

KASZËBSKÔ BÔJKA ò KASZËBSCZICH BÔJKACH

Nié tak dôwno temù, za górama, za lasama, za wiôldżima wòdama naji przódkòwie mòglë wëcyc “balot” a wëbrac:

A wszëtkò zaczãlo so òd zôpòwiescë:

A tëch “kapitalnych” bôjków, w wikszoscë z pismiona Gryf wzãtëch, drëkòwónëch bëlo cziledzesąt (òd nr 43/1910 do nr 13/1911):

Në i jak to do dzysdnia kòl Kaszëbów biwô nalezlë so taczi, jaczim nen “dzëwaczny” kaszëbsczi so nie widzôl, bò “Kaszuby prawdziwe takich wyrazów jak my drukujemy (tj. “Gazeta Polska”) nie znają”:

Bëlë téż taczi, co rôd chcelë ne tekstë pò kaszëbskù czëtac:

Continue reading “KASZËBSKÔ BÔJKA ò KASZËBSCZICH BÔJKACH”

Na skrzidłach GRIFA do Chòrwacje pò 3 PLAC!

Ùczniowie ze Spòdleczny Szkòłë nr 9 we Wejrowie Natalia, Ula i Franek dobëlë 3 PLAC w kategòrie spòdlecznëch szkòlów na midzënôrodnëch miónkach!
Serdeczné GRATULACËJE!
Miónczi te pòd pòzwą „Millennial Competition in Creative Industry”, rozgriwalë so w dniach 5-7 gòdnika 2024 r. w Òsijekù w Chòrwacje.
Naju wejrowsczé karno, pòd dozérã szkólnëch Barbary Pawłowicz i Anny Korzonek, zaprezentowalo projecht “Zrozmienié juwernotë nadôwô cwëk przińdnoscë”.

Co wicy ò ny chòrwacczi przigòdze móże pòczëtac TUWÒ

Jem rôd, że w dobëcym 3 placu pòmòglo nym mlodim lëdzóm PIÓRO GRIFA, jaczé kòżden móże zrobic na warkòwniach w Mùzeùm Pùcczi Zemi 😉

Fòto: Anna Korzonek

Kani “Céń nad Eùropą”

Zdrój: “ABC” nr 207, 1933 r.

W czerwińcu a lëpińcu 1933 rokù francëskô filmòwô ‘ekspedycjô’ wëtwórnie PATHÉ NATAN krącëla w wiela placach Pòlsczi a przede wszëtczim na Pòmòrzim wiôldżi repòrtôż. W wëbiérze czekawëch môlów na Pòmòrzim pòmôgôl Instytut Bałtycki (Sprawozdanie Dyrekcji IB, Toruń 1933-34).
Francëzowie filmòwalë chòcbë w Torniu, Chònicach, Derszewie, Wejrowie, Gduńskù, Gdinie (m.jin. przemarsz z leżnoscë Swiãta Mòrza, 28.06), Hélu a téż w… Lebczu, dze 2 lëpińca, bez 7 gòdzyn nagriwalë “Scynanié Kanie” a kaszëbsczé tuńce:

Zdrój: “Słowo Pomorskie” nr 55, 1933 r.
Zdrój: “Ilustrowany Kuryer Codzienny” nr 186, 1933 r.

Chtëż za produkcjã negò filmù placyl? Hewò taczé to ‘wiadla’ móg w gazétach przeczëtac:

Continue reading “Kani “Céń nad Eùropą””

Frantówka “Kaszëbsczé nótë” – tekst, nótë, mùzyka a òbrôzk

Hewò, tu nalézeta wszëtkò to, co do spiéwaniô ti frantówczi, czlowiek ‘niezabaromùzyczny‘, brëkùje (leno ‘taczi dludżi czij’ do pòkazywaniô mùszita miec swój):

KASZËBSCZÉ NÓTË
To je krótczé, to je dłudżé, to kaszëbskô stolëca
to są basë, to są skrzëpczi, to òznôczô Kaszëba.

Òznôczô Kaszëba, basë, skrzëpczi,
krótczé, dłudżé, to kaszëbskô stolëca.

To je ridel, to je ticz, to są chòjnë, widłë gnojné.
Chòjnë, widłë gnojné, ridel, ticz,
òznôczô Kaszëba, basë, skrzëpczi,
krótczé, dłudżé, to kaszëbskô stolëca.

To je prosté, to je krzëwé, to je slédné kòło wòzné.

Slédné kòło wòzné, prosté, krzëwé,
chòjnë, widłë gnojné, ridel, ticz,
òznôczô Kaszëba, basë, skrzëpczi,
krótczé, dłudżé, to kaszëbskô stolëca.

To są hôczi, to są ptôczi, to są prësczé półtorôczi.

Hôk, ptôk, półtorôk,
slédné kòło wòzné, prosté, krzëwé,
chòjnë, widłë gnojné, ridel, ticz,
òznôczô Kaszëba, basë, skrzëpczi,
krótczé, dłudżé, to kaszëbskô stolëca.

To je klëka, to je wół, to je całé, a to pół.

Całé, pół, klëka, wół, hôk, ptôk, półtorôk,
slédné kòło wòzné, prosté, krzëwé,
chòjnë, widłë gnojné, ridel, ticz,
òznôczô Kaszëba, basë, skrzëpczi,
krótczé, dłudżé, to kaszëbskô stolëca.

To je môłé, a to wiôldżé, to są jinstrumenta wszelczé.

KASZUBSKIE NUTY
 (tłumaczenie na j. polski bez powtórzeń)

To jest krótkie, to jest długie, to kaszubska stolica,
to są basy, to są skrzypce, to oznacza Kaszuba.
To jest łopata, to jest tyczka, to są sosny, widły do gnoju.
To jest proste, to jest krzywe, to jest tylne koło od wozu.
To są motyki, to są ptaki, to są pruskie półtoraki (monety o nominale 5).
To jest jarzmo, to jest wół, to jest całe, a to pół.
To jest małe, to jest wielkie, to są instrumenty wszelkie.

Òpracowanié: Ryszard Borysionek

Zrëchtowôl a graje: Tadeusz Korthals

Òbrôzczi z tôblëcë w Pòpòwie

Himn òdeszłëch

Hewò, taczi tekst so napisalo do slëchawiszcza “Pòd òkã Jastrë”, ùsadzonym na spòdlim pòwiescë Dareka Majkòwsczégò. Mùzyka: Tomôsz Perz, spiéwie: Michôł Bronk

Himn òdeszłëch

Wez mie, Jastro, do se
W bezpiekù prowadzë mie!
Ò Wastnô Widu!
Prowadzë mie w dôl
Ò Dôwającô Żëcé!
Wieczëstą redosc
na Twòjim klinie mie dôj

Remiã do merka za słabé
Rozëm klôr mëslów nie dôwô
Rëba nie szmakô jak przódë
Rëszëc tej czas je do Cebie

Wez mie, Jastro, do se
W bezpiekù prowadzë mie!
Ò Wastnô Widu!
Prowadzë mie w dôl
Ò Dôwającô Żëcé!
Wieczëstą redosc
na Twòjim klinie mie dôj

Runa w òksëpie wërëtô
Rôd z Tobą pòtkac sã mògã
Rôczisz mie Jastro do sebie
Rëgnąc z Arkónë czas w drogã

Wez mie, Jastro, do se
W bezpiekù prowadzë mie!
Ò Wastnô Widu!
Prowadzë mie w dôl
Ò Dôwającô Żëcé!
Wieczëstą redosc
na Twòjim klinie mie dôj

Rodny òstawic nót dodóm
Rozkòlib wałów pònôglô
Redosc wëpôłniô mie serce
Rozkòsz nalézã kòl Cebie

Wez mie, Jastro, do se
W bezpiekù prowadzë mie!
Ò Wastnô Widu!
Prowadzë mie w dôl
Ò Dôwającô Żëcé!
Wieczëstą redosc
na Twòjim klinie mie dôj

w bezpiekù – bezpiecznie; Wastnô Widu – Pani Światła; klin – łono; merk – tu: młot; klôr – jasnych; przódë – dawniej; òksëp – skała; rôd – rad, chętnie; rëgnąc – wyruszyć; nót – trzeba, należy; rozkòlib – rozkołysanie; wałë – fale

Môłczącô miłosc

Hewò môli darënk dlô mòji bialczi Ewelinë z leżnoscë 15 roczëznë najégò zdënkù (8.11.2008 r.) 🙂

Milión miłotnëch westchnieniów
Sprzedôwô co dzéń tivi
Radio nadôwô: „I love you”
Banalną nótą brzëmi
love… love… love… love… love…

A jô bezgłosno Ce mùjkóm
Môłcząc, pò włosach Ce smùkóm
Damiąc, w remiona Ce kùszkóm
Mùlkù… bezsłowno Ce kòchóm

Milión czerwionëch serduchów
Wałama płënie z tivi
Z radia rikają: „Jô kòchóm”
W eterze miłosc grzëmi
love… love… love… love… love…

A jô bezgłosno Ce mùjkóm
Môłcząc, pò włosach Ce smùkóm
Damiąc, w remiona Ce kùszkóm
Mùlkù… bezsłowno Ce kòchóm

Teskniã pò cëchù za Tobą
Czej jesmë dalek òd sebie
Szukóm za Twòją pësznoscą
Żdając bezzwãczno na Cebie

Wersjô 1 (Drzéżdżónowô):

brzëmi – brzmi; mùjkóm – głaszczę; môłcząc – milcząc; smùkóm – pieszczę; damiąc – milcząc; kùszkóm – całuję; mùlk – kochana, kochany; wałama – falami; teskniã – tęsknię; dalek – daleko; pësznoscą – pięknością; bezzwãczno – bezdźwięcznie; żdając – czekając

Mùzyka: Weronika Korthals-Tartas
Aranżacjô: Tadeusz Korthals
Nagranié: North Studio

Ùdostãpnianié ë rozkòscérzanié bez zgòdë aùtorów mùzyczi ë słów zabronioné!

KRÒ: Żniwnô spiéwka

Hewò pòstãpnô piesniô krëjamnégò karna KRÒ (Kaszëbsczi Rock Òbrzãdowi), jakô ò XXI-wiecznym żniwienim a ‘nowòwiesczich’ lëdzach co nieco gôdô…
Ną razą KRÒ spiéwno wspòmòglo Fòlkloristiczné Karno REDZANIE.
Zdjãca do klipù nagriwóné bëlë na gbùrstwie familie Fópków. W rolë zarobialégò gbùra wëstąpil Gracjón Fópka – prôwdzëwi kaszëbsczi gbùr.

Żniwnô spiéwka

Robòtą ùbruniony
W pôlącym słunkù dnia
Złoté secze zbòżé
Przebrzëdłi kómbajnista!

Żniwienim ùmãczony
Nocą dodóm jedze
Scyrze gò witają
Szkalëją na nie lëdze

Ref.
Nowòwiesczi lëdze!
Nowòwiesczi lëdze!
Wadzą!

Żniwa ju skùńczoné
Gbùr niese Panóm w dóm
Szkalingą òbòniony
Robòtë swòji plón!

Ref.
Nowòwiesczi lëdze!
Nowòwiesczi lëdze!
Nowòwiesczi lëdze!
Wadzą!
Chcą spòkój miec a… chléb!

Plón, niesemë plón, najim Panóm w dóm, dóm, dóm, dóm…

ùbruniony – opalony, spalony przez słońce, mający zbrązowiałą skórę; secze – kosi; scyrze – psy; szkalëją – wyzywają; nowòwiesczi lëdze – nowowiejscy ludzie (ludzie z miast, którzy osiedlili się na wsiach); wadzą – krzyczą, mają pretensje; gbùr – bogaty rolnik, gospodarz; szkalinga – kłótnia, wyzywanie; òbòniony – okraszony

Ne starnë ùżëwôją kùszków (an. cookies). Przezérając je bez zjinaczi ùstôwù przezérnika dôwôsz zgòdã do jich spamiãtëwaniô.