Mésterni rechùnk
Stôri, dobri szpòrt w kaszëbsczi wersje do smarë dóny w „Przyjacielu Ludu Kaszubskiego” nr 7 z 1936 r.
Wëzgódczi òd „Przyjaciela” (3)
Òdpòwiescë (2): 8. Przez scanë òni ni mògą zdrzec; 9. Tam, gdze òne są pòrwóné; 10. Czedë òn trzimô cepiszcza w rãkach; 11. Szpédżel; 12. Jaż òn zdechł; 13. Skòrznia; 14. Ògón
15. Czemùż deszcz ni mòże padac dwa dni w jednym cągã?
16. Cëż nie je ani bënë ani bùten?
17. Jak długò kóń nosy pòdkòwã?
18. Przed kim król mùszi zjic kapelusz z głowë?
19. Cëż mô Adóm z przódkù a Éwa slôdë?
20. Kùliż jôj stolem Gòlijôt mógł zjesc natczi?
21. Cëż je miészé niż nômiészô mëga?
Wëzgódczi òd „Przyjaciela” (2)
Òdpòwiescë (1): 1. Bëc panã w chëczach; 2. Trzë, co chòdzëłë jedna za drëgą; 3. Midzë nosã ë ògònã pòd skórą; 4. Céniô; 5. Nômiészé; 6. Mòrskô chòrosc; 7. Jaż òn sã zbùdzy
8. Czemùż lëdze zdrzą przez òkna?
9. Gdzeż szewc naprôwiô bótë?
10. Jakùż gbùr draszëje nôlepi?
11. Jacziż malôrz malëje nôchùtni?
12. Jak długò żił Mòjżeszów pies?
13. To je rôz krótczé, rôz dłudżé, ale wiedno le stopã wiôldżé. Cëż to je?
14. Cëż mô òseł slôdë sebie, czej òn wëchòdzy na górã?
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 1, 1928 r.
Wëzgódczi òd „Przyjaciela” (1)
Pò Sëwëch szpòrtach òd „Przyjaciela” przëszedł czas na wëzgódczi. Òdpòwiescë na nie nalézëta na ti starnie witro, niwitro abò jesz pózni. Czej chto wié a mô lëszt mòże dac òdpòwiesc w kòmeńtérach.
Ps. Dlô nëch, co nie wiedzą chtëż to je nen „Przyjaciel” òdpòwiésc przërëchtëjã, czej skùńczã pisac licencjacczi dokôz.
1. Jô chcã to, co mòja białka chce, a mòja białka chce to, co jô chcã. Ale jô nie chcã, żebë mòja białka chcała to, co jô chcã.
2. Chłop gnôł gãsë na jôrmark. Jedna gãs chòdzëła przed dwiema, jedna za dwiema, a jedna midzë dwiema. Kùli gãsy to bëło?
3. Gdzeż mô wół nôwicy miãsa?
4. Cëż nie robi trzôskù, czedë padô na zemiã?
5. Jaczéż rëbë mają òczë nôblëżi jedno drëdżégò?
6. Jakôż chòrosc jesz nie bëła nigdë ani w Wejrowie ani w Kòscérznie?
7. Jak długò spi òseł nocą?
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 1, 1928 r.
Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (31)
Môłi Antk:
– Tatkù, jak długò to warô, czej człowiek jidze z Wejrowa do Pùcka?
Tatk:
– Mòże tak trzë gòdzënë.
Antk:
– A jak długò z Pùcka do Wejrowa?
Tatk:
– Nie pëtôj sã tak głupie! Téż trzë gòdzënë.
Antk:
– Jô sã doch głupie nie pitajã! Òd Nowégò Rokù do Gwiôdczi to warô wnet jeden rok, a òd Gwiôzdczi do Nowégò Rokù le jeden tidzéń.
***
W karczmie:
– Jô sã bòjã dodóm jic, bò mòja białka je dzys takô złô.
– A czemùż òna je złô?
– Në, że jô dodóm nie jidã.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 17, 1938 r.
***
Pón, co dôł ùbezpieczëc swòje chëcze:
– Co jô dostónã, panie ajence, czej mòje chëcze sã spôlą pò dzesãc latach?
Ajent:
– Dwadzesca tësący złotëch.
Pón:
– A czej òne sã spôlą pò tidzeniu?
Ajent:
– Trzë lata wiãzeniô.
***
Słëga mô przëniesc panu pieczónkã, ale mù pòstawił psa na stół.
Pón:
– Co to znaczi, że të mie pòstawił na stół psa?
Słëga:
– Wë mie kôzalë, żebë jô Wóm przëniósł pieczónkã, ale ta ju je we psu, bò òn jã zeżarł.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 18, 1938 r.
Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (30)
Chłop:
– Chwała Bògù! Wszëtczé dłudżi móm zapłaconé.
Białka:
– Ach, to je fejn, terôz mòżemë zôs na kredit kùpic.
***
Serżant do rekruta:
– Co to je „teren”?
Rekrut nie wié.
Serżant:
– Taczi òseł! Całi dzéń w nim chòdzy ë nie wié, co to je.
Rekrut:
– Ju wiém, panie serżance! To je pôra bótów.
***
– Chto béł tim jedinym chłopã, chtëren swòji białce pòwiedzôł prôwdã?
– To béł Adóm, bò rzekł do Éwë, że òna je pierszą kòbiétą na swiece, chtërną kòchô.
***
Bògati kùpc:
– Jô panu mòji córczi ni mògã dac, bò pón sã nie znaje na jeszëftach.
Kawaler:
– Czejbë jô sã na jeszëftach nie znôł, tej jô bë pana nie prosył ò rãkã córczi.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 16, 1938 r.
Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (29)
W wiãzeniu rozpòwiôdają so dwaji zbójcowie:
– Jô mùszã jesz trzë lata sedzec.
– A jô le jesz jeden dzéń.
– Cëż të zrobisz, czej òni ce wëpùszczą?
– To jô nie wiém, bò òni mie witro pòwieszą.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 14, 1938 r.
***
– Jô bë cë radzył wzyc so rechcenwalta.
– Ale jô béł ju ù dwùch ë òni mie to samò rzeklë.
– Co?
– Piãcdzesąt złotëch.
***
Môłi Józk:
– Cotkò, pòkażecë mie to pùdło, co wë do nas przënioslë.
– Jô doch żódnégò pùdła nie przëniosła.
– Ale jak wë przëszlë, tatk rzekł: to stôré pùdło je zôs tu.
***
Szkólny:
– Òwca daje nóm wełnã. Ë co sã robi z wełnë?
Wack:
– Z wełnë robi sã, sã…
Szkólny:
– No, z czegò je twój żaczet zrobiony?
Wack:
– Ze stôrëch bùksów òd tatka.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 15, 1938 r.
Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (28)
– Co robi twój òjc.
– Òn je chòri ë leżi w łóżkù.
– Ale jô sã doch pitóm, co òn robi.
– Òn kaszlô.
– Të òsle, cëż òn robi, czej nie chòrëje?
– Tej òn nie kaszlô.
– A cëż òn robi, czej òn w łóżkù nie leżi, nie chòrëje ë nie kaszlô?
– Tej òn je zdrów.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 12, 1938 r.
***
Szkólny:
– Antk, jô cë dóm trzë gòłąbczi a twòjemù òjcu sztërë. Wiele të tej môsz gòłąbków?
Antk:
– Dzewiãc, panie szkólny.
Szkólny:
– Zle, bò trzë i sztërë je sétmë.
Antk:
– Nié, panie szkólny, jô richtich rzekł, bò më doma ju dwa mómë.
***
– Czemùż të tegò knôpa tak bijesz? Nieprzëjacela kòżdi mùszi miłowac!
– To nie je mój nieprzëjacël, to je mój brat!
***
– Tatkù, sto złotëch, je to wiele pieniądzy?
– Mój synkù, to zależi òd tegò, czë jô je zarobiã, abò czë mëmka je wëdô.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 13, 1938 r.
Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (27)
Szkólny pòùczô dzecë ò czasu:
– Jaczi czas mómë terô?
Antk:
– Mój tatk wiedno gôdô, że mómë terô lëchi czas.
***
– Ale człowiecze, të pijesz wódkã jak wòdã.
– Ò nié, tëli wòdë jô bë nie wëpił jak wódczi.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 9, 1938 r.
***
– Czej të mëslisz, że jô cë wierzã, tej të sã milisz. Mùszisz nôprzód głëpszégò nalezc jak jô jem ë tegò të tak letkò nie nalézesz.
***
– Biédny drëchù! Że cë białka ùmarła pò 10 latach małżeństwa, to je òkropné.
– Në jo, to je prôwda, bò jô tak pòmalinkù zaczął sã do ni ju przëzwëczajac.
***
– Jakô je różnica midzë psã ë człowiekã?
– Pies szczekô na nieznajomëch a człowiek na znajomëch.
***
– Czemùż të zerwôł z twòją brutką, chtërna doch je naùczëcelką?
– Jo, przedstawi le so, jô jednégò wieczora nie béł ù ni ë terôz òna żądô òd mòjégò òjca ùsprawiedliwieniô na pismie.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 10, 1938 r.
Sëwé szpòrtë z Przëjôcela (26)
– Pòkażecë mie jesz rôz tegò psa, chtërnégò jô wczerô òd Was chcôł kùpic, a co je tak òstri na złodzeji?
– Tegò jô ni mògã zrobic, bò gò mie dzys w nocë ùkradlë.
***
Szkólny:
– Na stole sedzą sztërë mùchë. Jedną jô zabijã, wiele òstónie?
Môłi Frank:
– Jedna.
Szkólny:
– Nié, trzë.
Antk:
– Nié, jedna, ta zabitô.
***
Ana do swégò kòchanka:
– Felkù, rzekł të ju tatkòwi, że chcesz sã ze mną òżenic?
– Jo, jô jemù rzekł, że ni mògã bez cebie żëc.
– Ë co tatk pòwiedzôł?
– Kòszta mòjégò pògrzebù chce rôd zapłacyc.
***
Antk:
– Czejbë më tak mielë të pieniądze, co më dwaji przepilë, tej…
Frank:
– Tej më bë mòglë dali pic.
***
– Jakô je różnica midzë sniegã a ùrzãdnikã?
– Ùrzãdnik mùszi reno wstac a sniég leżi przez całi dzéń.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 8, 1938 r.