Pò Sëwëch szpòrtach òd „Przyjaciela” przëszedł czas na wëzgódczi. Òdpòwiescë na nie nalézëta na ti starnie witro, niwitro abò jesz pózni. Czej chto wié a mô lëszt mòże dac òdpòwiesc w kòmeńtérach.
Ps. Dlô nëch, co nie wiedzą chtëż to je nen „Przyjaciel” òdpòwiésc przërëchtëjã, czej skùńczã pisac licencjacczi dokôz.
1. Jô chcã to, co mòja białka chce, a mòja białka chce to, co jô chcã. Ale jô nie chcã, żebë mòja białka chcała to, co jô chcã.
2. Chłop gnôł gãsë na jôrmark. Jedna gãs chòdzëła przed dwiema, jedna za dwiema, a jedna midzë dwiema. Kùli gãsy to bëło?
3. Gdzeż mô wół nôwicy miãsa?
4. Cëż nie robi trzôskù, czedë padô na zemiã?
5. Jaczéż rëbë mają òczë nôblëżi jedno drëdżégò?
6. Jakôż chòrosc jesz nie bëła nigdë ani w Wejrowie ani w Kòscérznie?
7. Jak długò spi òseł nocą?
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 1, 1928 r.
Fejn te wëzgódczi. Jô nie mdã próbòwôł òdpòwiadac bò jesz so sromòtã zrobiã. Tim barżi że tu są pewno hôczi na kòżdim krokù. Ale to ùzdrzimë pózni.