Hewò tekst Bògùsławë Labùddë wëgłoszony na òtemkniãcym wëstawë Diabły w kulturze Kaszub.
Witôjtaż, Kaszëbi kòchany!
Bãdzta pòzdrowiony!
Do waj gôdô Strëpów Gùstk
– Radny z wejrowsczich pùstk.
Słëchôjta: to nie je prostô sprawa
Zrobic diôbłóm wëstawa.
I to gdze?!
W swiãtim Wejrowie!
Kalwarie, klôsztor francyszkańsczi,
A w pałacu… òrgie szatańsczé.
To je rozëm? Wprowadzëc na salonë
Przeklãté demònë?!
Kò te stwòrë paskùdné
Kùlturë ni mają niżódny!
Òb dzéń jesz jakò takò grało,
Ale w nocë… co tu sã dzało?!
Cëż z te,
Że òbiekt mònitorowany je?
Systemë alarmòwé,
Antiwłómaniowé, przecywògniowé,
Czujczi ù górë, na dole
– Wszëtkò diôblë wzãlë.
Nôgòrszé, że te biésë
Wlazłë w rãkòpisë.
Stratë szôloné!
Zbiorë pòniszczoné,
Smòłą zalóné,
Pòczwòrdóné!
A co tu bëło wczora:
Sodoma i Gòmòra!
Na Walentinczi
Zjachałë „dzewczinczi”.
Roje czarowniców w stringach, wëstrojonëch
Lądowałë na miotłach chrószczonëch.
Òrgie niesamòwité:
Pùrtcë napiti,
Na zalë mùzyczny
Tuńce eroticzné!
Gòłé fajfë,
Glingòtałë pendrives!*
Diska,
Ògniska,
Jãczenié,
Bleczenié…
Nie do znieseniô!
Ale dzys spòkójno mògã rzec:
Pùrtcë tracą swòjã mòc.
Przekònôł sã Smãtk i czart,
Że Wejrowò to swiãti gard.
A terôzkù marsz z mùzeum – czasu strata!
Persona non grata!
Kùńc szkalindżi! Gôdków sygnie,
Bò mie na cos baro cygnie…
Znôw ten Czôrny mie kùsy:
„Wez, Gùsce, wez
Na stres”.
Kùńc wrzeszczeniô!
Do ùzdrzeniô!
Jidã przepłukac swòje „czôrné pòdniebienié”.
* czëtôj: pendrajfe