Ksądz:
– Nie pij tak wiele, Antónie, të doch wiész, że gòrzôłka je nieprzëjacelã lëdzy, a të jã miłujesz tak barzo!
Antón:
– Ale, Jegòmòsculkù, Wë doch sóm rzeklë, że mómë miłowac swòjich nieprzëjacół.
***
Szewc do ùcznia:
– Terôz të sã wëùcził, Walãti, a że to je takô móda, jô nie bądã òdtąd do cebie mówił „të”, le „Wë”. Òdtąd të nie brëkùjesz wicy pùcowac mòje skòrznie, to Wë mùszice robic.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 15, 1929 r.
***
Doktór:
– Wasza chòrosc nie je niebezpiecznô, Wë jã môce pò òjcu.
Chòri:
– Tej pòslëce rechningã mòjémù tatkòwi.
***
Knôp:
– Tatkù, mie sã sniło, że të mie kùpił nową mùcã.
Tatk:
– Czej të mdzesz grzéczni, tej të jã mòżesz òtrzëmac.
Przyjaciel Ludu Kaszubskiego, nr 16, 1929 r.