Wszëtczégò bëlnégò na Jastrë!
Z lëżnoscë negò zymkòwégò swiãta dôwóm pôrã czekawinków. Pierszô je ò bãblowanim w Jastrową Niedzelã.
No bùdzenié bãbnã lëdzy, bë wstewelë na rezurekcjã przede wszëtczim znóné je z Jastarnie – kò do dzysô dnia tã bãblëją, co móże òbezdrzec TUWÒ. Równak przódë lat ë w jinszich parafiach na Pòmòrzim nen zwëk bél praktikòwóny. Chòcbë w Wësënie, ò czim pisze ks. Pòdlaszewsczi w artiklu „Zarys historii parafii wysińskiej” („Kaszuby” dodôwk do „Gazety Kartuskiej”, nr 9/1937 r.):
Żlë gôdómë ò Jastrach, tej mùszi nadczinąc ò kaszëbsczich dëgùsach. Ò tim zwëkù pisôl do „Gazety Kartuskiej” (nr 46 z 1938 r.) Jan spòd Kòscérznë:
Tej pamiãtôjta:
Wòdë w dëgùsë nie léjta, le rózgama bijta!
Slédnô czekawinka zrzeszonô je kòmiksama (pisôl jem ò nich TUWÒ, TUWÒ a TUWÒ). Hewò òbrôzkòwô òpòwiôstka z pòmòrsczi gazétë „Od naszego morza”, jakô wëchôdala przed 2. swiatową wòjną w Grëdządzu. Tuwò dôwajã historëjkã, co je zrzeszonô z Jastrama:
„Od naszego morza” nalézeta na starnie Kùjawskò-Pòmòrsczi Biblioteczi Cyfrowi. W ny gazétce je wiele wiadlów ò Kaszëbach, m.jin. pisywôl do ni Jón Patock.